Alie Schutten

“Ik weet nu zeker dat mijn geld goed terecht komt”

Ik hoorde over een vrouw die in India een weverij voor leprapatiënten was gestart

“In de jaren zeventig hoorde ik van vrienden over een sociaal betrokken en zeer toegewijde vrouw uit München, Duitsland. Ze heette Agnes Kunze. Zij was in Noord-India een weverij voor leprapatiënten gestart.

Ik kan me nog goed herinneren hoe vreselijk ik het vond dat deze mensen door lepra verminkt en uit de maatschappij verstoten waren. Vanuit Nederland bestelde ik regelmatig hun handgeweven textielproducten. Servetten, tafellakens, vloerkleden.”

“Op die manier probeerde ik leprapatiënten te steunen. Maar in die tijd was het niet gemakkelijk om giften over te maken naar een goed doel in een ver buitenland. En ik wilde graag een lepraorganisatie met een breder bereik steunen. Zodoende ben ik gaan doneren aan de Leprastichting in Nederland.

Ik wilde graag een lepraorganisatie met een breder bereik steunen

“In mijn werkzame leven heb ik zestien jaar lang voor mensen met een ernstige lichamelijke beperking gewerkt. Daarom raakt het me zo dat leprapatiënten voor hun leven lang gehandicapt en sociaal buitengesloten kunnen raken. Ze verliezen daardoor hun menswaardigheid.

Ik was niet met nalaten bezig, totdat mijn inmiddels overleden man en ik in de jaren negentig over een testament gingen nadenken. We vroegen ons af: wat als wij er straks niet meer zijn? We hebben toen ieder afzonderlijk een testament opgemaakt. Hij heeft dat op zijn eigen manier gedaan en ik ook. Toen alles geregeld was, gaf ons dat een gerust gevoel.”

“Hoe lang ik nog mag leven is onbekend voor mij, maar ik weet nu zeker dat mijn geld goed terecht komt. Met wat ik nalaat aan de Leprastichting wil ik graag helpen om het lepraprobleem op te lossen. Geld blijft hard nodig voor meer onderzoek en betere medicatie.”